Η Ιρίνα είναι μια νεαρή γυναίκα από τη Ρουμανία. Έχει ταξιδιάρα ψυχή· ισχυρίζεται πως τα ταξίδια είναι στο αίμα της. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Βουκουρέστι, αλλά ταξιδεύει από την ηλικία των 9 ετών. Τραγουδάει σε χορωδία εδώ και 20 χρόνια και έτσι ξεκίνησε να ταξιδεύει, ως χορωδός.
«Ξεκίνησα τα ταξίδια ως διασκέδαση, αλλά η αλήθεια είναι πως μετά από 20 χρόνια, κάθε τόσο ακούω μια φωνή να με καλεί να φύγω από τη χώρα· είναι ένα εσωτερικό ρολόι που χτυπάει για να δω διαφορετικούς πολιτισμούς, καινούργια πράγματα και ανθρώπους. Κάποιες φορές προτιμώ τους ξένους αντί για τους Ρουμάνους και όταν είμαι στο δρόμο, έχω την αίσθηση πως θα ξυπνήσω και δεν θα καταλαβαίνω ούτε λέξη από τη γλώσσα του τόπου στον οποίο θα βρίσκομαι εκείνη τη στιγμή», λέει, όταν της τίθεται το ερώτημα γιατί ταξιδεύει.
«Και γιατί προτιμάς τους ξένους αντί για τους Ρουμάνους;», είμαι περίεργη να μάθω, καθώς μετακόμισα στη Ρουμανία πριν 2 χρόνια και τη νιώθω ήδη σαν το σπίτι μου. «Λοιπόν, πας στο εξωτερικό και οι δρόμοι είναι πιο καθαροί, οι άνθρωποι δεν είναι τόσο λυπημένοι· ο ουρανός δεν είναι όπως στη Ρουμανία. Όταν ταξιδεύω με αεροπλάνο, μπορώ να καταλάβω εύκολα πότε είμαι πάνω από τη Ρουμανία: ο ουρανός είναι γκρίζος και σκονισμένος εδώ, γεμάτος σύννεφα. Όταν ταξίδεψα στην Ιαπωνία, για παράδειγμα, μπορούσα να δω όλα τα σχήματα της γης από κάτω.»
Η Ιρίνα
Η Ιρίνα έχει ταξιδέψει στην Ελβετία, στη Γαλλία, στη Βουλγαρία, στην Ουγγαρία, στην Τσεχία, στη Γερμανία, στην Ελλάδα και στις ΗΠΑ· έχει επισκεφτεί την Ιταλία και τη Σαρδηνία και έχει πάει ακόμη και στην Ιαπωνία, το Βέλγιο και τη Σουηδία. «Ήταν τέλειο που το έκανα· μάζευα χρήματα από πριν ή δούλευα στα μέρη που πήγαινα: στην Ελλάδα, για παράδειγμα, δούλεψα για τρεις μήνες ως φωτογράφος στη Ρόδο», λέει, και στη συνέχεια περιγράφει επίσης το τρίμηνο ταξίδι της με ένα μόνο σακίδιο στην Ευρώπη, το οποίο «χρηματοδοτήθηκε» από τα χρήματα που έβγαλε στην Ελλάδα.
Τα ταξίδια της δεν προκάλεσαν καμία έντονη αντίρρηση· η μητέρα της μάλιστα ούρλιαξε από χαρά το 2010, όταν η Ιρίνα ανακοίνωσε στους γονείς της ότι επρόκειτο να μετακομίσει στην Ελλάδα για ένα διάστημα. «Ο πατέρας μου δεν εκφράζει ιδιαίτερα τα συναισθήματά του, οπότε πολύ φοβάμαι πως δεν έχω ιδέα για το πώς ένιωσε.» Τέλος πάντων, ήταν αρκετά «προσεκτική»: ούτε οτοστόπ, ούτε κάτι ακραίο.
Η Ιρίνα ετοιμάζει βαλίτσες.
Τί αγαπάει περισσότερο όταν είναι στο εξωτερικό; «Το περπάτημα, το χάσιμο στο κέντρο της πόλης, την απόλαυση του τοπίου γύρω μου, την εξερεύνηση και την αίσθηση του τόπου… και τις ωραίες καφετέριες!», λέει, συνεχίζοντας με τα αγαπημένα της μέρη: η Βουδαπέστη, το Παρίσι και η Πράγα, ο κήπος του Βούδα στην Ιαπωνία και το Berggarten, ο βοτανικός κήπος που είναι γεμάτος με ορχιδέες στο Ανόβερο, στη Γερμανία. Της άρεσε πολύ μια οικογένεια Ρουμάνων που ζούσε στις Βρυξέλλες και μια οικογένεια Σουηδών στη Στοκχόλμη για τον τρόπο ζωής τους και τη φιλοξενία τους. Δεν θα ξεχάσει την οικογένεια Αμερικανών που γνώρισε στο Σολτ Λέικ Σίτι. Της άρεσε πολύ η Σουηδία και λέει χαμογελώντας «ο καιρός ήταν κρύος, αλλά οι άνθρωποι όχι.»
Η Ιρίνα έχει επίσης μερικές συμβουλές για τους ταξιδιώτες· πρώτα απ’ όλα, πρέπει να ξέρουν τα όριά τους. «Οι ταξιδιώτες πρέπει να γνωρίζουν τον τρόπο που προτιμούν να ταξιδεύουν και, επίσης, καλό θα ήταν να έχουν κάποιο φίλο μαζί τους ή στο μέρος που πηγαίνουν. Ο φίλος είναι ένας προορισμός· μια άγκυρα.» Πιστεύει πως όλοι έχουμε προσδοκίες πριν από κάθε ταξίδι, το θέμα είναι να συνειδητοποιούμε αν μπορούμε να τις πραγματοποιήσουμε.
Τα παπούτσια.
«Και τώρα θέλω να πάω να σχεδιάσω το επόμενο ταξίδι», ψιθυρίζει καθώς σηκώνεται να φύγει. Ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια, αν σκεφτεί κανείς ότι το πιο ενδιαφέρον ταξίδι της ήταν μία πρόσφατη επίσκεψή της στην Τρανσυλβανία, μετά από την οποία αποφάσισε νε μείνει εκεί.
